تعریف کودک آزاری:

کودک آزاری عبارت است از آسیب یا تهدید سلامت جسم و روان، رفاه و سلامت کودک توسط والدین یا اشخاصی که نسبت به او مسؤول هستند.


انواع کودک آزاری:

1- کودک آزاری جسمی
2- کودک آزاری جنسی
3- کودک آزاری روانی
4- کودک آزاری ناشی از غفلت


کودک آزاری جسمی:
به حالت بالینی کودکانی گفته می شود که یک بار یا به دفعات متعدد مورد ضرب و شتم و آزار عمدی پدر، مادر، قیم و یا والدین رضاعی که مسؤولیت آنها را بر عهده دارند، قرار می‌گیرند. این آسیب رسانی را «سندرم کافی» یا «سندرم کودک کتک خورده» نیز می‌گویند که علاوه بر آزار جسمی، آزارهای روانی و ناشی از غفلت را هم شامل می‌شود. در این نوع کودک آزاری، خشونت معمولاً توسط دست صورت می‌گیرد و استفاده از ابزارهایی مثل سلاح سرد و گرم معمول نیست.

کودک آزاری جنسی:
تجاوز، فحشا، واداشتن، بکارگیری و یا استفاده از کودک برای هرگونه رفتار روشن جنسی و هرگونه بهره‌برداری جنسی از کودکان از مصادیق بارز این آسیب است که والدین و یا سرپرستان کودک عامل اصلی این آزار می‌باشند.

کودک آزاری روانی:
محرومیت از محبت کافی و آسیب‌های مختلف روانی می‌تواند به افسردگی و سایر اختلالات عاطفی منجر شود. اثرات چنین آسیب‌هایی دراز مدت و جبران ناپذیر بوده و معمولاً افرادی که در کودکی دچار آزارهای روانی و عاطفی شده‌اند از نظر ظاهر هم متمایز و دارای شانه‌‌های آویخته، نگاهی مردد، حرکاتی خشن و سریع و عدم اعتماد به نفس هستند.

کودک آزاری ناشی از غفلت:
هم به صورت جسمی و هم به صورت روانی عوارضی را به بار می‌آورد وقتی به نیازهای عاطفی و هیجانی کودک توجهی نشود، عوارض روانی ناشی از غفلت را داریم و وقتی محرومیت از نیازهای اساسی مثل غذا، پوشاک، در معرض خطر قرار دادن کودک، عدم مراقبتهای بهداشتی، پیش می‌آید عوارض جسمی ناشی از غفلت نسبت به کودک نمود پیدا می‌کند.