نقدی بر دیوار و یخچال مهربانی

 بر دیوارهایی که قرار بود مهربانی را یادمان دهد تنها میخ های زنگ زده ای به جا مانده به سان یخچال هایی که مهربانی آنقدر درونش یخ زد که شیشه ها را شکست و گریخت.

نمی خواهم بگویم که نفس کار بد بود یا هدفی اشتباه داشت ولی وقتی بطور عمیق به این موضوع می نگرم چیزی در قلبم شروع به لرزیدن می کند و حال با هزار پرسش در نقد این گونه طرح ها دعوتتان می کنم به نقدی از حسین احمددوست بر موضوع حاضر

 

جرقه ای بزرگ با خاموشی زودرس

طرحی که مدت زمان زیادی از آن نمی گذرد و به طور گسترده در استان ها و شهرهای مختلف در حال فراگیرشدن است و با پیام (نیاز داری ببر، نداری بگذار ) احساسات نوع دوستانه زیای را در سطح جامعه برانگیخته است یکی از اهداف این طرح جلب مشارکت مردم و برانگیختن احساسات مسئولانه افراد برای کمک به اقشار کم درآمد است که در برآورده کردن مایحتاج اولیه زندگی خود مشکلات عدیده ای دارند و به نوعی با فقر درگیر هستند مسئله فقر یکی از مسائل عمده کشور های درحال توسعه است شکاف طبقاتی و افزوده شدن سرمایه ها برای عده ای، بیکاری ،مشکلات اقتصادی،  تحریم، باعث شکاف زیادی در اقشار متفاوت جامعه و منجر به رانده شدن افراد درگیر با فقر در مناطق حاشیه نشین می شود اصطلاح جنوب شهر و شمال شهر از پدیده های جوامع با شکاف طبقاتی زیاد است. گرچه فاصله مکانی افراد بسیار نزدیک ولی فاصله فرهنگی اقتصادی و اجتماعی به طرز چشمگیری عمیق است .مباررزه با فقر پیچیدگی های خاص مربوط به خود را دارد در همه کشورها موسسه های مردم نهاد با همکاری دولت در سطح خرد و کلان برای حل معضلات اجتماعی همکاری مشترکی می کنند طرح های مهربانی در واقع بخشندگی های خردیست که راه به جایی نمی برد اولا عده ی زیادی از افراد که درگیر فقر هستند هیچ وقت به این اماکن مراجعه نمی کنند  ما از  بزرگان دینی یاد گرفته ایم کمک ها  همیشه در خفا و با حفظ کرامت انسانی انسان ها باشد  نه در ملاء عام  دوما اگر عده ای از افراد به این ماکن ها مراجعه هم داشته باشند به این معنا نیست که فقر را توانسته ایم از آنها بزداییم بلکه بیشتر در حال نمایش مهربانی و علم کردن آن در رسانه ها هستیم. آنانیا روی که یکی از مهم‌ترین متفکران حال حاضر بحث فقر و نابرابری شهری است می گوید تعریف فقر این نیست که یک جفت کفش نداشته باشید؛ تعریف فقر این نیست که فقط لوازم‌التحریر یا لباس نداشته باشید بلکه فقر چرخه‌ای است که آدم‌ها را روزبه‌روز به حاشیه می‌راند، بی‌قدرت‌تر می‌کند و یک چرخه خشونت می‌آفریند. فقر، خشونت و بی‌قدرت‌کردن مداوم است.  اقدامات ما باید به سمت قدرتمند کردن خانواده ها باشد و بر اساس اصول مشخص و علمی و جامعه محور استوار باشد نه بر اساس احساسات. یکی از مشکلات ما این است که  توجه بیشتر برمحصولات فقر است نه خود مبارزه با ریشه های فقر  ما هنوز اطلاعات جامعی از افراد درگیر با فقر نداریم  هنوز نظام جامعی که بتواند اطلاعات دقیق و شناسنامه دار و با نظارت موسسات و دولت صورت گیرد وجود ندارد. دوما اقدامات ما باید در سطح خرد و کلان باشد و ریشه فقر را مورد هدف قرار دهیم نه اینکه حرکت های نمایشی گذرا و رسانه ای صورت گیرد . البته درسی خوبی از این اقدامات می شو د گرفت که فقر  یک معظل  چند وجهی است و استراتژی چندگانه  و به هماهنگی ها و همکاری دستگاه ها و موسسات در یک مسیر مشخص نیاز دارد هر اقدام فردی شکست را در پی خواهد داشت  یادمان باشد این حرکات بیشتر حال ما را خوب می کند تا حال مردمان درگیر با فقر را.(منبع: هفته نامه ی سداد)

    حسین احمددوست    

   موسسه مردم نهاد آوای امید